İnanın ey gençler, inanın!
Uyanacağız artık seherleri,
Islatacağız gözyaşlarıyla secdeleri.
Yükselecek göklerde ezan sesleri,
Tersine akacak bu devrin saatleri.
Bir gece İstanbul’da gezen ben değilim.
Pencerende büyüttüğün ayçiçeği, sokaklarda şarkı tutturan ağustos böceği
ve son nefesinde bir kelebeğin göreceği, ben değilim.
Ben değilim, sana deste deste şiirler yazan,
Her risaleme senin adını koyan,
amam, kalbimi hapsederim — uğramasın kalbine.
Peki ya gözlerimi nasıl hapsedeyim, serçe gözlerine?
İnandırdım kendimi işte, farazi sözlerine...
Çiçeğimdin; kopardılar, verdiler başkasının ellerine.
Seni anlatmak için bazen bulamam ne bir cümle, ne bir kelime.
Korkuyordum, sana olan sevda dolu sözlerimi okumaktan
Ölürcesine küçük ve tarih dolu ellerini tutmaktan
Kızar diye Yaratıcı , saçlarına tel tel dokunmaktan
korkuyordum ; Sana başka gözlerin gözleriyle bakmaktan
Kokunu toprağa yeşertir diye , korkuyordum yağmurların yağmasından
İçimizde bir çocuk büyütürüz
Geceleri masumca...
Zaten çocuk denince akla ne gelir,
Düşününce insanca.
Bir şafak öldürülür dağa çıkınca,
amam, kalbimi hapsederim — uğramasın kalbine.
Peki ya gözlerimi nasıl hapsedeyim, serçe gözlerine?
İnandırdım kendimi işte, farazi sözlerine...
Çiçeğimdin; kopardılar, verdiler başkasının ellerine.
Seni anlatmak için bazen bulamam ne bir cümle, ne bir kelime.
Sokaklarda gezinirken bir kadın görülmüş.
Elbisesi aydınlık siyah, saçları yaratıcı muhabbetiyle
örtülmüş.
Elinde pembe tokası, bileklerine geçirmiş.
Zorla mı, bilinmez; ama sorsan, kendisi öyle istemiş.
Suskunluğu öğret bana Sara, bir savaş vakti.
Toprak için masumca arkadan bebek öldürmeyi Yahudiye kim öğretti?
Tanrı hangi kitapta "bebek" öldürmeyi emretti?
Sara, bebekler ölürken neden insanlar sadece seyretti?
Suskunluğu öğret bana Sara, bir kandil vakti.
Seni unutacağım Halep kızı,
Çünkü o gün şiir yazmayacam
Malayani bulup şarkı dinlemeyecem
Her gece uyanıp yıldızları izlemeyecem
Seni unutacağım Halep kızı,
Son kuşlar da mahkûm edildi göklere,
Dudaklarda son şarkılar da mühürlendi.
Gel de hâlimi bir gör, nasıl perişanım...
Adına aşk dedikleri bu şey,
Nasıl eritti beni, anlamadım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!