Göğü Bile Yırtar Hayat Şiiri - Nevzat Ko ...

-tanışmadığım bir ağaca-

uyanmışsın , seni getiren Haziran göğe mi çıktı
gözlerimi denize sokmaktan geliyordum ben
şehrin varoşundan, taflanından kısır bir özlemin

beyaz renkler topla bana Reyhan, sofrayı gökyüzüne kur
yıldızlı havalarda gecenin dalları ne hoş kokuyor
gövdesi çatlamış hatıralar gerek, albümü getir
esmer bir ağaç değil miydi geçen yıl yitirdiğimiz

bu sayfayı geçelim, orada biz başlıyoruz geçmiş bitiyor

yürüyor kabuğunun altındaki derin bilmeceler görüyorum
ılgınların nefeslendiği öyküler yazıyorum artık
güller mi onlar kimin marifetidir ya oğulotları
şuradaki çiçeklere soralım, onlar yerlisidir var olmanın!

gamzenden ses geliyor duyuyor musun yalnızlığı
fesleğenlerden dua aldıysak korkacak bir şey yok!

düşlerimi balkona çıkar Reyhan, ruhumun annesi ol
yapraklarımı sonbahara boyadım gök omzuma çıktı
geçti benden onlara kalp şeklini veren mevsimiyet
beyaz çocuklarımızı düşürdük yanık topraklara!

bu yazgıyı geçelim, orada geçmiş bitiyor biz başlıyoruz
ölen her şey yer açıyor yeni bir hayata!

-Akatalpa Şiir ve Eleştiri Dergisi/Haziran 2017- Sayı 210-