Bir ukde şehir var içimde,
hiç çizilmemiş haritalarda soluk bir iz,
ne tam bir yıkıntı,
ne de baştan yazılmış bir doğum hikâyesi.
Orada
geceyle gündüz birbirini tanımaz,
ve rüyalar — unuta unuta yürür üstümüzden,
ıssız bir ay kendisi bırakır geriye:
sadece geceleri parlayan bir iç mekân.
Sen o şehrin en gizli mabediydin.
Kapısı herkese kapalı,
yalnızca kalbimde yankılanan dualarla var olan—
adını anmadan bile varlığını bildiğim tek yer.
Kelimelerim bazen düş kıran olur:
ne söylesem eksik kalır,
çünkü bazı duygular sükûnet tahammülü ister—
o da yalnız en derin suskunlukla yankılanır.
Kendime anlattığım masallarda
hep bir sen çizgi eksik,
çünkü adını yazamadığım tek kelimesin
bu eksik alfabenin.
Belki de her kalp
bir zam tıkırtısı taşır içinde—
anlamı olmayan, ama hissi tarifsiz sesler gibi.
Ve biz, anlamı olmayan duygulara
en çok kendimizi adarız.
Şiir biter mi?
Hayır. Sadece kalır.
Bir boşlukta, göğsümde,
ukde-şehirde—
seninle birlikte susar.
Kayıt Tarihi : 8.4.2025 21:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!