Göğercin(arzuma) Şiiri - Mahir Celik

göğercin kanadında inci
yalandır leylek gagasında gelişim

yedi dakika gerideyim
haliç haliç bakar
ekmek arası muhabbet sararım
oysa
yedi gün ötedeyim
uzadıkça uzuyor
–çoğalıyorum

küllenip boyun eğince cıgaram
düşecek tablasından
ve
ışıkları sönecek tüm şehrin
avuçlarımda büyüyecek tenin
–çoğalacağız

göğercin “bi” tane daha
takıp gezdirecek kanatlarına
_______________________________

not: bu kısım mektuptur.

Şair Dostlarımın isteği üzerine;

Umutlarımızın ufukta görünmesini umduğumuz günlerdir, bu günler.

Herkes bir hayalin peşinde veya bir planın hazırlığında.

Başlangıçları kaşıkladığımız dünya sofrasında tattığımız ilk oksijen acısını, gözyaşı tuzunu unuttuk mu?

Unuttuk tabii. Çünkü kandırıldık, masallar anlatıldı.

Leylekli masallarımız vardı bizim.

Çocukları annelerin kucağına veren ettirgen leyleklerimiz.

Komiklerdi, sevecenlerdi ve bir o kadar tembel.

Bir kardeşe 9 ay beklerlerdi.

Evet kandırıldık, siz de anladınız mı kandırılmışlığımızı.

Anladıysanız o ilk acıyı ve tuzu tattınız demektir.

Ve şiirim işte bu acının ve tuzun eseri.

Büyüdükçe doğumumun sancılarını annemle tekrar çekişim.

Babamın heyecanı.

Büyüdükçe acı ve tuzun artması.

Bir muhabbete tav oluşum.

Durgun bakmalarım.

Saatin bilmem kaçı 53 geçmesi.

Elimde tutmaya bile yetemediğim cıgaram.

Işıkları sönmüş bir yorgan bir döşek şehrimin anne baba rollerimize şahitliği.

Çoğalmamız.

Ve göğercin, umutla ufuktaki umutlarımızı bir camii avlusunda su içerken baktığı gökte gören şükreden göğercin.

Onun kadar şanslı değiliz.

Benden bir tane daha, iki
iki benden bir tane daha, üç

Aşk hayatın tuzu biberi

Hayata aşığım (en çokta arzuya) .

Umutlarımı çıplak gözle göremesem de...

Saygılarımla

mahir çelik...

(olsun ben şairsem Göğercinin gözünden bakarım umutlarıma hadi siz de bakın)