Göçüp Gideyim Şiiri - Sadık Kocabaş

GÖÇÜP GİDEYİM

Dostun dergâhında bir ulu sena,
Aşkın badesinden doldurup kana,
Menzil-i maksudum Hünkâr’dan yana,
Gönül turnasıyla göçüp gideyim.

Hızır dokunsun da nurlansın ocak,
Erenler ceminde açıldı kucak,
İkrar fermanıdır canda sımsıcak,
Merd-i meydanından göçüp gideyim.

Dört kapı kırk makam gezdiğim seyran,
Yedi iklim dört köşe canlara hayran,
Hakikat bağında kurulsun devran,
Ulu bir seyyahla göçüp gideyim.

Efendi katında nefesim huzur,
Nefis ejderini eyledim mahur,
Zöhre yıldızından kalbe iner nur,
Aydınlık şavkınla göçüp gideyim.

Suna boylum diye sevdim ben Hak’kı,
Zatına kurbandır ruhun merakı,
Silinsin gönlümün pası ve pasakı,
Güzellik içinde göçüp gideyim.

Ciğer parem yanar aşkın narıyla,
Yollar mühürlenir sabır varıyla,
Derviş hırkasının eski zarıyla,
Varlık deryasından göçüp gideyim.

Dergâhın kapısı canlara selam,
Sırrı faş eylemez dildeki kelam,
Dostun cemalinde bitsin bu elem,
Vuslatın demiyle göçüp gideyim.

Kalemsiz Şair’im sözlerim derin,
Ermişler katında olsun yerin,
Selamın iletilsin her bir seherin,
Sadık bir nefesle göçüp gideyim.