Aniden kendimi bir trende uyurken buluyorum. Yşadığın kente nasıl geldiğimi, bir bankın üstünde seni nasıl beklediğimi görüyorum. Sonra kendimi kâinatın en çıkmaz yerinde kaybediyorum hebhınark. Bir daha kendimi bulma zahmetine giremiyorum
Yine balık yakalıyorlar, yine şarkı söylüyorlar
Sohbet ediyorlar sahil boyu
Hiçbiri anlamıyor seni
Kendi rızkını arıyorlar söz öbeklerinde
Kül toplayan bendim
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta