Göç Yolunda Şiiri - Seyrani Göl

Gözlerimde eski fotoğraflar,
Solgun, yıpranmış anılar gibi,
Kırlangıçlar hafiften göçüyor,
Sessiz bir veda uğurluyor rüzgâr.

Her vedada biraz daha eksiliyorum,
Kopuyor ruhumun ince telleri,
Ama yol devam ediyor,
Karanlıkta umut arayan bir adım gibi.

Belki de beni bekleyen bir bahar var,
Kırık dalda açan yeni çiçekler,
Ve bu yorgun kalp,
Göç yolunda yeniden kanatlanacak,
Uçacak, güneşe doğru...

Yolda bıraktığım her durakta
bir parçam kalıyor geride;
belki bir bakış,
belki unutulmuş bir gülüş,
rüzgârın hafızasında saklanıyor.

Gecenin soğuğu tenime işlerken
yıldızlar sessizce yol gösteriyor,
ve ben biliyorum,
her karanlığın ardında
ışığı saklayan bir şafak var.

Kanatlarım yorulsa da,
umut hep hafifletiyor yükümü;
çünkü bilirim,
göç yolunun sonunda
dönüşü olmayan bir bahar bekler beni.

Ve o bahara vardığımda
ne fotoğraflar solgun olacak
ne anılar eksik…
Sadece kanatlarımda
uzun bir yolun hikâyesi
ve gözlerimde
dönecek olmanın huzuru kalacak.
S.GÖL