"göç mevsimi" Şiiri - Dildadece Şiirler

Bak yine süzülüyor kuşlar gökyüzünde, yine delice çırpıyor kanatlarını, varmak istedikleri bir yer var yine çok uzaklarda.
Delice esen rüzgara aldırış etmeden, savrulup dursalar da oradan oraya, yine de vazgeçmeden devam ediyorlar uğruna her şeyi göze aldıkları Yollarına.
Bak yine gelmiş sana göçme Mevsimi yüreğimin, toparlamış ne var ne yoksa yüklenmiş sırtına. her şeyi göze alıp düşmüş hiç bilmediği Sen Yollarına, göç etmeyi bile bilmeyen bir serçe misali, küçücük kanatlarının kırılacağından bile Habersizce, Hiç aldırış etmeden sırtındaki onca yüke, hazanı yaşarken inceden inceye, koyulmuş kış gelmeden Sen Yollarına. geriye kalan sadece bir hazan ve birkaç damla yaştı gözlerimden yağan..!

Ey benim yüreği bana bencil sevgilim.
Hiç Acımadın canımı yakarken, kırıp dökerken, Oysa sevmeyi de biliyordun, değer vermeyi de ben seni başkalarını severken gördüm.
bir bana yoktu şefkatin, bir bana kördü o merhametin.
onları öyle güzel seviyordun ki..!Sahi Hiç mi hak etmedim sevilmeyi, yada lüzum mu görmedin sevmeye.
bir kırıntına bile muhtaçken Yüreğim, sen onlara Dünyaları Verdin. Oysa Bir bilsen ben seni ne çok sevdim..!

Ey benim sevgisi bana bencil sevgilim, sen hiç olmadın ki bana yar. ben Züleyha Misali Yusuf bildim de sevdim seni.
Aşkından gözlerini yitirdiği gibi, Ve yine aşkından Rabbine yöneldiği gibi, yokluğun içinde benliğini bulduğu gibi.
öylece günahsız ve çıkarsız sevdim ben seni.
her gece uykularımı bölen Hasretinle Rabbime dualar ettim, ve ne seni istemedim ne de sevgini. sadece mutlu ol ve sadece iyi ol diye.
Ve sen hiç bilmedin, ve Hiç duymadın sevgili, ne kırılan kalbimin sesini, ne de sana olan seslenişimi.
Oysa ben ezberlemişken her biri zerreni, sesinin her telini, gülerken kısılan gözlerindeki her bir çizgiyi, utanınca gözlerini kaçırışını, Üzüldüğün zaman boğazında tutulan o gıcığı, mutluyken gözündeki o parıldayan ışığı, uykusuz kalınca nasıl dağıldığını, dedim ya Sevgili ben çok başka sevdim seni..!

Sonra oturdum bir köşeye ve izledim sessizce Olanı biteni, baktım beni neden hiç sevmediğine, onlar da olup da ben de olmayan nedir diye, oturdum ve izledim sessizce ve sonra anladım ki insan çok Sevince değersizleşiyormuş, şimdi gidiyorum o hiç olmadığım yüreğinden ve hiç bulamadığım o sevginden.
Sen hiçbir zaman anlamayacaksın beni, Bendeki sonsuz değerini ve yerini.
Şimdi sen de git sevgili, Çünkü ben seni Allah'a emanet ediyorum ve artık hiç olmayışından gidiyorum...