Göç Şiiri - Nevzat Çelik

1
göçüyorlar
giysilerini onarmışlar akşamdan
bir kavgadan bir kavgaya
sedir ağaçları altından

göçüyorlar
ölülerini aralayarak siperlerden
kuşatma altında
beyaz bayrak bilmeden

göçüyorlar
sırt çantaları kavga yüklü
umutla ayıklanmış gözlerinde
çekincesiz ağlayış
göçüyorlar
yalnız bırakılmışlığın alnına
çakarak filistin türküsünü

göçüyorlar
ayrılık dizilmiş iki yana
dimdik ayakta
bir ülke gibi geçiyorlar aradan
göçüyorlar
öpüp ağızlarından karılarını
ve göğü kuşatan ölüme
bir dizi güvercin uçurup tüfeklerinden

güle güle arkadaş
kanarya mı saka mı
kafesindeki kuş
ölüm değil ya ayrılık
nere gitsen bir ağaç
gölge ve kuş

2
filistinli kadınlar
bizim kadınlarımıza benzer biraz
iri dolgun göğüsleri
göçebe giysileri
bir kök gibi duyarlı sağlam
inadına doğurgan
savaş kadınları
analarımız
çok çektiler

beyrut'a benziyor yüzleri
darmadağın
ama kadın
selviden ince çınardan yüce
bütün kadınlar gibi güzel analıklarını giyip
gözlerini upuzun yatırmışlar göç yoluna
memelerinde yarınin insanı
em bebeğim
ısıt avuçlarını
ısıt
oynak tetiğine tüfeğin

3
göçüyorlar
bir kavgadan kavgaya
akdeniz'in kıyıcığından uzanıp baksam
ve çığırsam ortak türkümüzü
selam ederler
bir bayrak gibi ellerini

güle güle arkadaş
güle güle
türkiyeli sesim
türkiyeli elim
sizde kalsın
bıçak keskini günler için

Haziran-Eylül 1982
(Şafak Türküsü,1984)