Bugün de sustum.
Herkes konuştu, ben içimden geçtim.
Bir şey demedim.
Çünkü herkesin sesi çok yüksekti
kimse duyamazdı beni.
Bir ağacın gölgesine sığındım,
birkaç eski anıyla konuştum.
Onlar hâlâ beni anlıyor.
En azından susarken üzmüyorlar.
Gülümsedim…
Gülmekle ağlamak arasındaki
ince ipte yürüdüm yine.
Düşmedim
ama kimse alkışlamadı.
Zaten ben de gösteri yapmadım.
Bazı kelimeler
dilimin ucunda bekliyor hâlâ.
Kimi söylemeye cesaretim yok,
kimi söylesem
anlamayacaklar diye yutkundum.
Kendimi anlatamadığım için değil,
anlatmak istemediğim için
sessizliğe âşık oldum.
Bugün de yazdım içime:
"Ben iyiyim aslında.
Ama kimse doğru yerden okumuyor beni."
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 31.7.2025 15:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!