Gizemli Sandık Şiiri - Özdemir Aydın 2

Bir boşluktayım
Her şeyi yaşadım diyemem...
Zaten yaşamış olsaydım yazmaya gerek duymazdım.
Paramparça bir hayatın dağınıklığıdır yaşantım.
Dağınıklığımı toplamaya kalksam içim tıka basa dolu, geçmişi nereye sığdırayım.
Kitap değilki tasnif ederek raflara dizesin, elbise değilki naftalinleyip dolaba asasın, ki dolaplar zaten ağzına kadar dolu...
Şaşırıpta biri yüreğimi çekse ölü cesetlerle dolu,
Ciğerlerimi çekse sigara yanığı
Gözümü çekse acılar
Yani bütün çekmeceler tıka basa dolu...
Hayat mı bizi yaşadı, biz mi hayatı yaşadık sorusunun cevabı herkesin kendi gizemli sandığının içinde saklı...
Benim sandığım da içimdeki boşluk.
Hergün bu boşluktan aşağı düşerim, kaburgalarım kırılır, kalbim kırılır, gönlüm kırılır... Genelde gömleklerimin kolu olmaz, herkes sükse olsun diye kolu kısa giydiğimi zanneder, ama ben gömlek kollarını keserek kırıklarımı sararım...
Mesala ne zaman bulutun gözünden yağmur dökülse, hüzün deşer kirpiklerim...
Menzili olmayan bahar vurgunu yurdum,
Harâbât ehlinin vîrânelerinden geçer yolum...