Bir düşünceydi önce aşk,
varlığın içindeki ince bir titreşim,
bir “neden varım” sorusunun kalpte yankısı.
Sonra sen geldin.
Ve bütün kavramlar ete kemiğe büründü —
Varlık, dokunulabilir bir sıcaklık kazandı,
Tanrı bile kendini biraz daha hissettirdi.
Aşk, bir varlık biçimi aslında:
Ne tam sen,
ne tam ben,
ama ikimizin arasında salınan o ince ışık…
Biz konuşmadık,
ama anlam çoğaldı aramızda.
Kelimeler geri çekildi,
çünkü sessizlik daha doğru bir cümleydi.
Her bakış, bir evren kurdu içimde,
her nefes, zamanı biraz daha genişletti.
Bir insanı sevmek —
maddeyi ruha çevirmek kadar gizemli bir eylem.
Biliyorum,
aşk çözülmez bir denklem,
ama çözmeye çalışmak bile
insanı Tanrı’ya biraz daha yaklaştırıyor.
Ve belki de en derin gerçek şu:
Biz birbirimizi sevmiyoruz,
biz, varlığın birbirine duyduğu merakız sadece —
aynı sonsuzluğun iki yankısı.
Sinan Bayram
Sinan BayramKayıt Tarihi : 7.12.2025 16:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!