Gizemi Saklı Şiiri - Gülay Özdemir

Öyle kadınlar vardır ki;
Mutluluk, kirpik uçlarına
ışık hızında dokunur.
Sonsuzluk sanki
gözlerinin kenarından
dünyaya sızar.

Ayak ucundan yükselen sessiz bir şiirle
gülüşleriyle kirpikleri
bir dua gibi birleşir.
Söz olmadan konuşur,
dokunmadan sarar,
bir çiçeğin sabırla açması gibi
kalbinize yerleşirler.

Sonsuz bir aşk taşır içlerinde,
binlerce şiiri
sustuklarında duyarsınız.
Bir bakışta
yüzyılların hikâyesini anlatırlar.
Sevgiyle değil,
sevgiden öte bir varlıkla
ışık saçarlar.

Ve öyle bir şiirle bütündürler ki;
derinlikleri uçsuz bucaksızdır,
orada kendinizle yüzleşirsiniz.
Bir girdap gibi çekip
aynı anda
hem serinletir hem yakarlar.

Bu kadınlar, yalnızca
sevdikçe görünür.
Kendi kabuklarından değil,
bir başkasının kalbine kök salınca
gerçek güzelliklerini sunarlar.

Ulaşılmazlıkları,
gizli bahçelerinde değil
o bahçeyi koruyan duvarların
ardındaki sessizliktedirler.

Sevgi gibi, aşk gibi,
mutluluğun en ince tınısı gibi,
özlemin suskun bakışı gibi,
bir çocuğun uykusuzluğu gibi.

meltem gibi eser,
gece gibi saklar,
gündüz gibi aydınlatırlar.

Kendilerine ait
o gizemli benlikleriyle
ışık ve gölgeyi
birlikte taşırlar.

Ve zamanla yarışırlar sessizce;
Her kırışık, bir dua gibi
oturur yüzlerine.
Her bakışta
bir hatıra yankılanır
bir kadının hafızasında.

Bir annenin gözbebeğinde
taşır dünya bütün yorgunluğunu.
Gecelere uykusuzluk değil,
bir başka hayat dikerler.
Sabahlara sadece gün ışığı değil,
umudun ilk kıvılcımını taşırlar.

Acıyı içlerine çekerler,
susarak yutarlar
ve o susuş
bir dağın gölgesi gibi
üstünüze serilir.

Fedakârlığın isimsiz kahramanıdırlar;
Ne şiirler yeter onları anlatmaya
ne de kelimeler
yorgun ellerinin sıcaklığını taşır.

Ve yine susarlar…
Ama o suskunlukta bile
bir şarkı kadar yankılanır
varlıkları içimizde.
İçimizde,
sustuğumuz her yerde
onların sesi vardır.

11.05.2020