Sen ne kara bir duygusun öyle
İşleniyorsun en derin yanlarıma
Nesin sen be adam
Unutamıyorum senliğini
Sanki hep bendesin gibi
Hiç gitmemiş
Yalnızlığıma yazdığım ilk şiirim değil bu
İlk satırlarım,ilk duygularım değil
Yalnız kaldığım
Dizlerimi karnıma çekip
Köşeye sıkıştığım ilk saatlerim değil
İlk hüznüm değil bu
Bugün onun için beni terk ettiğin kızın resimlerine baktım
Ve sana hak verdim.
O daha güzel,
Saçları uzun sarı,
Gözleri bir deniz mi desem bilmem ki,
İnsan bakışlarında kayboluyor,
Nereye bilmiyorum
Sessiz sessiz bir bavul ki
Daha erkenden toplanmış
Belki de bir defter misali
Dürülmüş
Aşkın yoksulluğudur
Gelme artık
Be adam
Zindansın hayatıma görmüyor musun?
Ölümsün sen bana
Acısın içime yarasın her yanıma
Gelme artık
Sonsuzluğumsun
Beklediğim ama hep
Bendeki ile kaldığın
Bir türlü gelmek bilmediğin
Bu şehrin bu donuk grisi
Binaların tozlu duvarlarında ki gibi gidişin
Sakallarının içinde aşkı yaşamak
İsterdim Can YÜCEL
Yaşlı gözlerin de şehveti görmek
Dudaklarından içmek huzuru belki
Belki de seninle...
Seninle yaşlanmak isterdim...
Sen bana bu yüzden mi
Dolu dolu gözlerinle baktın
Bu yüzden mi
Seni seni seviyorum derken
Sesin titredi
Sen bu yüzden mi
İnsan yanında istiyor sevdiğini
Baktıkça gülüşen çiftlere
Ağlıyor hep içinde
İnsan sevdiğine dokunmak istiyor
Tenini hissetmek
Hissettikçe huzuru işlemek istiyor yüreğine
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!