Giz Şiiri - Müyesser Doğan

Bir gizdin kalbim deki, söyleyemedim ...
Kaçıp gidesim vardı mavi göklere ...
Sen geldin, ben cesaret edemedim.
Kapı eşiğinde destur bekliyen,bı cellat gibi susuşlarım..
Canım ha çıktı ha çıkacak gönül kafesimden ...
Al canımı avuç içlerinde ısıt
nicedir üşüyor yokluğunun ayazlarında...
Bı kervan düştü yola zihnimden zikrime....
Her hu değişim de düşen sensin fikrime ....
Uykusunu ellerinden alıp,yetim bıraktığım katran gecelerime ...
Pranga vuran özlemin var Sinem de mezar taşı.
Konuşmak nedir sevgili ...
Sesim çıksa da ,manasını susturuyorum hecelerin...
Nicelerinin gönlünden geçen toprak gözlerinin ...
Mazlumu olmuşum...meftunu olmuşum.
Bi yola düştüm,sonun da ölümünde ihtimali olan ...
Bunca zaman akıp giden ömürün içine sığdıramadım seni ..
Öyle yücesin ki,sığdıramadım kalp kafesime seni .
Sesini duymak yetermi ki,
Avutmak için içimdeki sevda kuşlarının açlığını.
Herkes uyurken yıldız tarlaları ekip biçtim şafağa yakın zifiri gecelerime,
Kaysın gitsin seni dileyeyim diye .
Kaç yıldızın ölümünü bekledim,
Ben zalim mi oldum sevgili...
Dualar arındırsa beni,bilinmez bi iklimin kar tufanı beni sana getirse
Güneş gibi ısıtsan üşüyen gözlerimi ,
Hasretinle yazdığım şiirleri okusam sana ...
Kalbimi ellerime alıp koynuna bıraksam...
Emanetime sahip çıkarmısın...
Sen bana yâr olsan....
Ben sana yâr olsam....