Gittikçe Sana Benziyorum Şiiri - Nimet Öner

Gittikçe Sana Benziyorum

Anne
Her geçen gün yüzüm sana daha çok benziyor
Gözlerimde senin yorgun ama vakur bakışların
Yanaklarımda senin sabrından kalma izler
Zaman yavaş yavaş beni sana çeviriyor

Ellerime bakıyorum
Artık senin ellerine benziyorlar
Bir zamanlar hamur yoğurduğun
Çocuklarının alnını okşadığın eller
Şimdi benim parmak uçlarımda
Teslimiyetin ince çizgileriyle yeniden doğuyor

Saçlarıma düşen beyazlar
Senin gençliğini fısıldıyor bana
Her telinde bir dua saklı
Her beyazında bir sabah ezanı yankılanıyor

Biliyor musun anne
Aynaya her baktığımda yaşlanmaktan korkmuyorum artık
Çünkü anladım ki
Benzemek sadece yüzle ellerle saçla değil
Kalple nefesle sabırla olurmuş

Benim kalbimde ne varsa
Senin yıllarca Rabb’ine açtığın avuçlarından sızmış
Benim suskunluğumda ne gizleniyorsa
Senin secdende saklıymış

Anne
Gittikçe sana benziyorum
Ve benzedikçe
Allah’a daha yakın hissediyorum kendimi
Anne
Her geçen gün yüzüm sana daha çok benziyor
Aynalarda gördüğüm kadın
Bir yanıyla ben
Bir yanıyla sen
Zaman gizlice ikimizi aynı çizgide buluşturuyor

Gözlerime bak
Artık senin gözlerin gibi buğulu
Hüzünle umut arasında salınan
Eylül bulutları gibi
Bir damla yağmur bir damla gülüş saklı orada

Saçlarıma düşen beyazlar
Senin sabahlarınla konuşuyor
Bir gül bahçesinin ortasında
Solgun bir ay ışığı gibi parlıyorlar
Ve ben anlıyorum
Her beyaz tel bir duanın kabulünden doğmuş

Ellerime bakıyorum anne
Toprağa düşmüş yaprak gibi incelmişler
Senin sabrını taşıyor artık bu eller
Senin yıllarca hamur yoğururken
Gökten yardım isteyen sessiz dualarını

Biliyor musun
Sesimde de senin yankın var
Rüzgâra bıraktığım her hece
Sanki senin gençliğinden kalma bir türkü gibi
Ben söylemiyorum
Sen söyleyip bana bırakıyorsun

Anne
Gittikçe sana benziyorum
Her adımda her nefeste
Kendi kadınlığımı seninle ölçüyorum
Ve fark ediyorum ki
Sana benzemek dünyaya benzemek değil
Sana benzemek
Allah’a yaklaşmak demekmiş

Çünkü senin gülüşün bir rahmet
Senin suskunluğun bir sabır
Senin bakışın bir teslimiyet aynasıymış

Anne
Ben sana benzedikçe
Mevsimler bana secde ediyor
Rüzgâr saçlarımda zikre duruyor
Ve ben
Senin gölgenle aydınlanarak
Rabb’ime daha yakın yürüyorum

Azra Nimet Öner