Gittiğin Gün Şiiri - Süleyman Karacabey

Dünyam karardı
Güneş söndü
Dayanamıyorum artık
Canımdın,can özümdün
Taşıyamayacağım yükten kurtulup
Gidiyorum artık dediğin an
Hani diyorum
Çekipte vursan alnımın ortasından
Bir damla kanım akmazdı
İncinmezdi yüreğim
Ansızın
Sebepsiz gittin ya
Giderken bile seni seviyorum dedin ya
Ölümüm dü benim
Gitme dedim dinlemedin
Aşkımı verdim avuçlarına
Besleyemedin
Çekindin
Korktun
Ve sonunda kaçtın
Benimle ilgisi yokmuş sen dedin
Öyleyse neden beni terk ettin
İyimi ettin
Kör kuyular dibine gömdün de gittin.
Git
Git gidebilirsen
Yüreğin dayanabiliyorsa
Sevgin seni rahat bırakıyorsa
Kaynayan yüreğin kalbin
Ağlayan gözlerin
Akan göz yaşların
Sana rahat ettirecek e git
Bilki
Ben hep aynı yerimdeyim
Gelmek istersen
Bıraktığın ağacın altındayım
Hala senin serinliğindeyim
Git
Dayanabileceksen
Yaşıyorum diyebileceksen git.
Ama bilki
Her baktığında ardına
Ben hala seni bekliyeceğim
Yolun açık olsun
Ömrümde en güzel hatıram
Sevdiğim din DESPİNAM.