Gitti Deyin Şiiri - Gülbey Yılmaz

Hadi, beni bırakın artık burada
Asiller yok oldu, mikrop var kanda
Kavgalarımız boşa çıktı bizim
Elem yoğurur, akrep kıskacında

Hilali de, yıldızı da bırakın
Anılara da acımayın, yakın
Aklıma takılıp durmasın gayri
Zehir oldu her şey, anmayın sakın

Başbuğumun ülküsünü yıktınız
Kızıl Elma’yı çoktan unuttunuz
Ne demeye bunu, kahpe çöküşü
Bu sinsice devranı yaşattınız

Şehitleri al sancaktan sildiniz
Ana ve evlatları ağlattınız
Kime çalışıp, kime dava satıp
Kimlere eller açıp yarandınız?

Ozan Arif de göçtü bu dünyadan
Dili dolu gitti vatan yasından
Bir damladan bin damlaya
Ağlayanlar duyulur bu vatandan

Kördüğüm bu, asla da çözülmeyen
Kader, yıllardır milleti kemiren
Susmuyorum, söylüyorum bilinsin
Asalaklar tükensin bu bedenden

Yaralarımız çok da derinleşti
Türk milletinin canına tak etti
Sanki büyülü, ölüsünüz ya da
Damarınızdaki Türk kanı bitti

Ne oldu bize? Bilip çözemedim
Hain dolmuş, ülkemde bilemedim
Hz. Yusuf’u kuyuya atanlar
Satanlardan mısınız? Anlamadım

Artık kurt yalnızlığı düşer bize
Düşman güler kimsesizliğimize
Şehir yordukça yorar beni her gün
Umut doğar mı bilmem hissemize

Beni sorana, gayrı “soldu” deyin
Kendi kendine yaktı, gitti deyin
Kurt ihanetine dayanamayıp
Başını aldı, darlandı, gitti deyin