Hiç kimse onun gibi,derin vurmadı:
Tutuğum dalları arkadaş,kırıp da gitti.
Kanayan gönül yaramı,sarmak yerine;
Göğsümü ta içerden,yarıp da gitti.
Daha bir dilbere meyledip bakmam.
Huri olsa bile tövbe,sözüne kanmam.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta