Gitti Şiiri - Duran Özaydın

Anasını bellediğ’min dünyası,
Yoksulun yüzüne gülmedin gitti.
Çürümüş temeli, bozuk mayası
Hep eyvallah dedim de bilmedin gitti.

Ne ettimse sana yaranamadım,
Koca kâinatta barınamadım,
Sana bir kul gibi görünemedim,
Beni de içine almadın gitti.

Özene bezene beni yarattın,
Diğer canlıların içine kattın.
Elinde mi yoktu yoksul bıraktın,
Namuslu bir dünya olmadın gitti.

Can verdin, can aldın karşı çıkmadım,
Seni suçlamadım, kaşım yıkmadım
Yorgansız döşeksiz yattım, bıkmadım
Ne arsız dünyasın ölmedin gitti.

Ne sağlamın belli, ne körün belli
Ne hainin belli, ne erin belli
Ne namusun belli, ne ar’ın belli
Haksızı üstünden silmedin gitti.

Nereye gidersem peşimde misin?
Yağlı hançer gibi döşümde misin?
Kuru ekmeğimde, aşımda mısın?
Bir kere insafa gelmedin gitti.

Yuh be seni laftan sözden anlamaz,
Hırsıza çok verir, bana bulamaz.
Turani Hak için sarık dolamaz,
Bu çürük yasayı delmedin gitti.

10.04.2007