Gitmeyenin gölgesiyim...altılık...

🕊️

Yüreğimde bir sızı, demir atmış limana,
Boyun eğdim çaresiz, akıp giden zamana.
Bir tebessüm yüzümde, donuk ve sahte durur,
Senden kalan bir bakış, can evimde oturur,
Her hecemde, her sözde, gizlidir eski onur,
Gözlerimi yumarım, ve başlarım okumana.

Taşırım bu sevdayı, asırlık bir ur gibi,
Bazen aydınlık verir, ilahi bir nur gibi.
Kederden bir hırkayı, giyinmişim üstüme,
Geceler şahit olur, hıçkırıkla destime,
Gözyaşım yoldaş olur, çaresiz her kastıma,
Çekilirim köşeme, yaralı bir sır gibi.

Aklım ‘git’ der, kalbimin, zincirleri pas tutmuş,
Sanki her damla ümit, daha doğmadan batmış.
Gönlüm virane bir han, duvarları is dolu,
Unutmanın her yolu, nedense hep sis dolu,
Bu aşk denen dipsiz su, nice canları yutmuş,
Ruhum sensiz kıyıda, son bir nefes unutmuş.

Suskunluğun zehrini, içerim her seherde,
Sanki bir sürgün yedim, vatansız bu şehirde.
Yazdığım şiirlerim, uykusuz gecelerden,
Bir medet umar oldum, suskun bilmecelerden,
Senden başka ne varsa, hepsi düşer değerden,
Kaybolurum isimsiz, yalnız kalan neferde.

Kahrın ile yoğruldum, ben bu derdin eriyim,
Bu sevdanın çölünde, su arayan biriyim.
Yokluğun bir ordu da, ben karşında tek başım,
Ağır aksak ilerler, dinlenmez ki bu yaşım,
Gömleğim ateştenmiş, dinmiyor hiç telaşım,
Varlığınla kalabalık, yokluğunla biriyim.

Ne ölüyüm ne diri, arafta bir gölgeyim,
Kimsenin bilmediği, yasaklı bir bölgeyim.
Vuslatın hayaliyle, avunmaktan yoruldum,
Hasretin rüzgârıyla, her köşeden savruldum,
Kaderin sillesiyle, tam kalbimden vuruldum,
Beklemek mi yaşamak mı, bilmediğim haldeyim...

Hasan Belek
03 08 2025
Akçay