Son saate yaklaşmış gibiyim,
Sanki birazdan gidecek o.
Korkuyorum yeniden,
Onu kaybedecekmişim gibi...
Oysa zaten yok ki yanımda,
Ne izini bulurum,
Ne de adını duyarım bu sokaklarda.
Öyleyse bu ne bela?
Bu ne fırtına,
Durmadan başımda dönen?
Gelmesi yok,
Gitmesi de olmaz asla.
Görünen tek şey:
Bu acı beni yavaş yavaş bitirecek.
Biliyorum,
Ne gidecek,
Ne de bir haber verecek.
Zonklayacak durmadan kafamda
Bu tatlı ama zehirli duygu.
Zaman, her şeyin ilacı derler.
Kandırmaca…
Gitmiyor.
Her zerremde hâlâ yaşıyor.
Yitirdiklerim bile silinmişken
O hâlâ aklımda a
Her gün, her dakika,
Her saniye...
Neden?
mesakin-/25/10/2024
Kayıt Tarihi : 1.8.2025 15:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!