Bir zarfın içine sakladım seni,
gönderemedim.
Ne posta pulu yapıştı sana,
ne de bir adres yakıştı kalbime.
Zaman mühürsüzdü.
Ve ben —
yalnızca susarak yazdım adını.
Bazı harfler gözyaşıyla karıştı,
bazı cümleler
bir veda kadar eksik,
bir kalış kadar eksikti.
Biliyor musun,
bu mektuplar hep yola çıktı aslında,
ama hiçbir yere varamadılar.
Çünkü seninle aramdaki mesafe
hiçbir harf ile ölçülemiyordu.
⸻
Tozlu bir çekmecede
binlerce mektup biriktirdim.
Her biri
bir sevdanın suskun postacısı gibi.
Bazısı “keşke” ile başlar,
bazısı “çok geç”le biter.
Ama hiçbirinin
son cümlesi yok.
Belki de o yüzden
kimse unutulmadı.
Çünkü unutulanlar değil,
ulaşamayanlar kalır insanın içinde.
⸻
Bir gün,
zamanın dışındaki o odada
bir adam okuyacak mektubumu.
Ve belki o da anlayacak:
Gönderilmeyen her duygu,
bir yerlerde
hâlâ bekliyor tamamlanmayı.
Kayıt Tarihi : 1.8.2025 18:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!