yağmur ara nağmesiydi gökyüzünün
ayaklarımdan göğsüme kadar donuyordum
sokağın orta yerinde iki yoksul çocuk
biri bendim diğeri ayakları çıplaklığım
sisli sabaha telaşlı terli bakıyordum
kırmızından yoksun duraklar çekiyordu
Dedi: düş içime sır olsun müsveddeler.
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Devamını Oku
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta