Ne sende kalabiliyorum,
Ne de uzaklara gidebiliyorum senden.
Yanındayım, ama çok ıraklarda dolaşıyor zihnim,
İçim yanıyor, düşünceler beynimi kemiriyor.
Hangi yolu seçeyim diye aklım şaşıyor.
Hele başkalarıyla düşündüğümde ömrümden ömür gidiyor.
Gitsem bir mechule doğru yelken açsam
Ama inan gitmekten ödüm kopuyor, elim ayağım titriyor.
Gitmek kolay, lakin vebali kalmaktan daha ağır basıyor.
Altından kalkamayacağım bir günaha sürüklenmekten korkuyorum.
Deliriyorum, ne yapacağımı bilmiyorum.
Ve senden daha çok hiçbir şey zihnimi kurcalamıyor.
Hiçbir şey senin kadar beni etkilemiyor... Acıtmıyor... Yıpratıyor.
Gitmekte çare değil, kalmakta...
Yani ikisi de bir nevi aynı...
Gidemiyorum işte
Söyleyemediklerimin beni içten içe öldürmesini bekliyorum.
Anlayacağın günbegün intihar ediyorum bir sigara ile bir senle...
Beni öyle bir çıkmaza soktun ki bu günah olarak sana yeter.
Biliyor musun şüphe ölümden de beter.
Artık anladım ki hiç bir güç gerçeği yalanlarıdan ayıklayamaz.
Ama şunu bil ki!
Hiçbir su, hiçbir iyilik, hiçbir şefaat seni bu vebalden paklayamaz.
Kayıt Tarihi : 19.8.2025 08:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!