Gitmek dedim gitmek...
Çürüyen gül yaprağının güçsüzlüğü vardı ayaklarımda, aklımda.
Kimsenin olmadığı ortalıklara sahip kalmış, gurbetteki nefesini özleyişim, ölüme alışmak gibiydi bekleyişlerim.
Uzaklarda sevmek seni...
Yollar uzun, hasret büyük, biraz daha uzatsam sensizliğimi de alıp giderim yokluğunun kapısına.
Kimsenin tanımadığı resimleri gösteririm pencerelerin camlarına, kimsenin dokunmadığı kapı kollarına ağlarım ağlaçlardan, kuşlardan utanmadan sessizce.
Saat yedi buçuğuydu güzün
Ve ben bekliyordum
Kimi beklediğim önemli değil.
Günler, saatler, dakikalar
Bıktılar benle olmaktan
Çekip gittiler azar azar
Devamını Oku
Ve ben bekliyordum
Kimi beklediğim önemli değil.
Günler, saatler, dakikalar
Bıktılar benle olmaktan
Çekip gittiler azar azar
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta