Gitmek Şiiri - Evrim Evrensel

Gün gelir giderim,
Bırakıp yerli yerinde her şeyi...
Kitaplarımı, defterleri kalemleriyle,
Okuduklarımı ve yazdıklarımı.
Kendileriyle başbaşa sessiz sedasız...
Kırlarda kokladığım çiçeklerden,
Bastığım çimenlerden giderim...
Yürüdüğüm yollardan vaz gelip giderim.
Giderim yolculuklarımdan...
Bakışlarımı kapatır, yumuklarım.
Ve düzgünlüklerim, yamukluklarım,
Sevdiklerimden, sevenlerimden giderim...
Dostlarım ve düşmanlarımdan,
Sevgilerimden, nefretlerimden, pişmanlarımdan,
Ondan, bundan, senden ve hatta benden de...
Gün gelir giderim ardıma bakmadan,
Kırçiçeklerinden, çimenlerinden geçer giderim,
Senden, benden giderim.
Gün gelir görmelerimi, bakmalarımı,
İşitmelerimi, duymalarımı, temaslarımı,
Dokunduklarımı dondurur;
Ve benden giderim...
Ne göz görür, ne kulak işitir, ne de dil tadar
Hepsi bu kadar...

Gün gelir senden giderim.
Bende arama boşuna, bulamazsın...
Kalmam, giderim.
Kendinden gidenler;
Her yerden ve her şeyden giderler.
İşte böyledir Gitmek...