Bırakıyorum tüm her şeyiyle
Zamanın ortasına
Çıkıp gidiyorum
Yarınlara
Ve bir an geliyor
Her şey sonsuzluğa gömülüyor,
İçimdeki yaşama sevinciydi aşk.
Bir türlü içimden atamadığım
Bir türlü haykıramadığım
Gecenin karanlığında kayboluşu
Her şeyi kaybetmiş olsa dahil
Unutulmuş bir parça
Yağmurla akıp gidiyor yok yere
Bu şehir sen gittin diye ağlıyor
Yağmurda bile
Seni benden
Bir düş sadece benimki
Gerisini getiremediğim bir cümlede
Yetişemediğim bir zamanın
Bu kadarı belki de
Yakınındayım
Amansız ve kimsesiz sadece tek başına
Yalnız olmak için değil yanlızlık yolculuğuna
Bilinmeyen yönleriyle bilinmesi gerekenle
Yine de çıkılmaktadır bu yolculuğa
Bunu adı yolculuktur belki de varoluş
Düşen kalem seni seven biri
yada yaşadıklarımız
ve bir an kayboluşların
Yitirilmiş zamanın ortasında
yapayalnız kalışların
Hasta adam yatakta ve kimsesiz
Yaşamla boğuşmakta
Düşünür müydü, bunu ister miydi
Tekrar sevmek sevilmek
Aşkı tekrar tatmak
Bir damla düşüyor toprağa
Oradan bir tomurcuk,
Yükseliyor zamana
Bir türkü tutturuyor
İnsan yaşama
Ama sen yine gidiyorsun
Doğru arıyorum
Ama bulamıyorum
Belki yakınında duruyorum
Belki de çok uzağında
Belki de aramamalıyım
Kapıdan sızan ışık yansıyor odama
Oradan yüzüme tüm bedenime
Her şey anlamsızlığa bürünüyor
Sadece tek bir şey anlamını kaybetmiyor
Birbirimize olan sevgimiz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!