Gitme kal Yalan Söyledim...
Ben Aslında Senin Gitmeni hiç İstemedim..
GİTME Ömrümden,
GİTME Sevgimden..
GİTME Bizden..
Halbuki..
Silip Atmıştım Uzakları..
Yakınlarımız Artık Yorgun değildi..
Şimdi..
Seni Göremiyorum
Sesini..Duyamıyorum diye,
Seni Sevmekten Vazmı Geçtim Sanıyorsun..
Herkesin..
Başkalarını Konuştuğu
Bu Aynalar Pazarında !
Ben Seni Kimselere Söylemeden Ölücem..
Peki şimdi..
Şiir mi Okumalıyım.
Ahh mı etmeliyim ..
YOKSA..
Her Gece bir
Masal mı Anlatmalıyım Kendime..
Herşeyin Yolunda Olduğu..
Sahi !..
O yol nerede ?
Herşey Elimizdeyse Benim Elim nerede.
Ben.. Gül Uğruna Dikeni Tutmaya
devam ederdim de.
Sen benim Ellerimin Halini hiç Görmedin ki.
Senin'le..Biz ,
Bir fotoğraf Karesine Sığamamışız ,
Sence.. Aynı Hayata Sığarmıydık.
Şimdi...
Döktüğüm Göz Yaşlarım da ,
Attığım her adımda Sen Varsın..
Unutmak !
Hatırlamak kadar Kolay olsaydı
Aklımız.. Kalbimizin
Firar ettiği Yerlerde olmazdı..
"Gitme Kal İşte Yalan Söyledim...
Sen Gidersen,
Savaşları mı
Kaybederim..
Bir Yaprak Olur
Mevsimsiz Düşerim..
Sen Gidersen..
Güneşi mi Kaybederim.
Karanlık bulutların Yağmurlarında Kalırım..
" GİTME...
SEN Gitme İşte..
Geleceğimiz'den.
Evimiz'den.
Eşyalarımız'dan.
Gülüşlerimiz'den.
Senden..
Benden..
Ve..
Bizden..
Gitme, Gitme Kal İşte..
Kayıt Tarihi : 20.9.2025 02:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!