Gitme Kadın Şiiri - Burhan Güler

gitme kadın;
ben seni bu şehrin karanlığında buldum,
bir sokak lambasının altında,
yağmurla karışık,
biraz eski bir şarkının ortasında...
ben seni buldum —
ve o günden beri hiçbir şeyi tam unutamadım.

gitme;
çünkü sen gidersen,
bütün sesler birbirine karışır,
bütün aynalar kırılır gözlerimde,
ve ben,
adını anmakla susmak arasında
bir yerde kalırım.

bak;
ben bu kenti senin yüzünden sevdim biraz,
bu dumanlı deniz,
bu kederli martılar,
bu sokak köşelerinde bekleyen çocukluk...
hepsi senin sesini biliyor,
hepsi senden sonra biraz eksik kaldı.

gitme kadın;
aşklar kolay bitmiyor —
bitince bile sürüyor,
bir kelimenin gölgesinde,
bir bakışın anısında,
bir yalnız adamın cebinde unutulmuş bir mendilde.

ben seni anlatamam belki,
ama sen gidersen
bu şehir çok susar,
ve ben —
ben susmayı beceremem.

gitme;
çünkü her gidiş biraz ölümdür bana,
her veda biraz şiirdir sana.
gitme kadın,
kal,
bir cigaranın ucunda bile olsa kal;
bir mavi rüya gibi,
bir yanlışlık gibi,
bir ömür kadar.

Burhan Güler