Saat gecenin yarısı,
bu sessiz gecede seni düşünürken
kimbilir sen belki bir köşede oturmuş çayını yudumluyor
yada rüyalar aleminde hayallerinle
gecenin sessizliği gibi raks ediyorsun çırak…
Bense her zaman olduğu gibi yazmış olduğun yazıları;
yağmur çisiltileri ve gecenin karanlıklarını yok eden ayın ışıltıları altında, gözden geçiriyorum...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta