Gitarımın Telleri Şiiri - Harun Ertaş

Çevredekiler yüzünden kırıyorum,
Değer verdiğim herşeyi
Küçükken de "gitarını kır" diyenleri
Hiç yargılamadan dinlemiştim örneğin

Sonra sessizce dağıldı parçaları
İşte öyle böyle müziğe küstüm
Birini de böyle kırınca
Aşka da derinden küstüm

Galiba bende alışkanlık oldu
Sigara ve alkolden daha ağır
Sonra bana nefes veren çiçeği
Kendimden böyle soğuttum

Geçmişte yaptığım bir hatayı
Düzeltemediğimden,
Razıyım kapına yatmaya
Yeter ki gitarımın telleri gibi olma

Küçükken ailem kızmıştı bana
"Niye kırdın?" Diye
O da kaldı yüzüme vuruyor bunu
Ne güzel işte ailem gibi davranıyor