Git...me! Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Bazen, gizli gizli profilinde gezerken buluyorum kendimi.
Ayaklarım, istisnasız, her sokağa çıktığında evinin yoluna dönüyor.
Gözlerim hep camda...
"Ah," diyorum, "şu cam bir açılsa da, baksam gözlerine."
Ilık ılık aksam yüreğine.
Sardunyaları çok severdin…
Gelse yine kokusu burnuma.
Ah, özlem ne acı şeymiş.
Seni özlemekse, ölüm gibiymiş.

Şimdi hayata direnmeye çalışıyorum.
Bir resminle teselli bulmaya…
Ama olmuyor.
Resimlerin kolları yok, saramıyor.
Gözlerim gözlerini,
Yanaklarım ellerini,
Saçım parmaklarını özlüyor…
Avutamıyorum.

Sen gel… sevdam,
yokluğuna bahaneler bulamıyor artık.

"Gitti" desem, kıyamıyorum.
"Gelecek" desem, bilmiyorum.
"Öldü" desem, inandıramıyorum.
Sahi…
Beni son kez görmeden ölmezsin, değil mi?

Of… Beynimde sarmal bulmacalar.
Girip çıkamıyorum.
"Unuttu" desem, unutamazsın, biliyorum.
Neden be yarim…
Neden ansızın el oldun bana?

Gözlerime bakan hayrandı sen,
Özlemiyor musun?
Dilim sana "gel" derken,
Sen duymuyor musun?

Bu nasıl bir acı…
Bedenim parçalanırken,
Sen hissetmiyor musun?

Söyle yürek yangınım…
Yüreğimi yakan adam (kadın), söyle:
Hiç mi gelmiyorum aklına?
Hiç mi?

Ben…
Sigarayı dudağına götürüşünü,
Bardağı tutuşunu,
Evden hep sağ ayakla çıkışını,
Heyecanlanınca kızaran yüzünü,
Kirpiklerinin gözlerine devrilişini bile hatırlıyorum.

Ya sen…
Hiç mi hatırlamıyorsun beni?

Biliyorum…
Bir gün, bir şekilde çıkacaksın karşıma.
Biraz mahcup, biraz yaralı.
Bakacaksın yüzüme…
Merak ediyorum, ne diyeceksin gözlerimin içine baka baka?
Nasıl dönecek dilin?

"Affet" mi?
Yoksa "mecburdum" mu?

Ben, her gün bu anın hayaliyle yaşıyorum.
Ve dudaklarımdan dökülüyor tek bir kelime:
Sus,
Sus,
Sus.
Yürekte ölenlerin mezarı olmazmış…

Keşke bir mezarın olsaydı…
Keşke…
Keşke adam (kadın), keşke…

Seni tanıdığım güne lanet olsun.
Git.
Ve gittiğin yerleri mutlu et.
Git artık git.
Git,
Git...me!
24.05.2025 16:25