Yanan bir alevdi içimdeki
Söndürmekten korktuğum.
Hasretimdi belki
Bilinmeyen garipliğim.
Uçup gider mi insanın aklı
Yerine koyamadığım.
İşte, yine onursuz eşyalar
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
