Gidiyorum Takvimler Boyu Şiiri - Kaya Su

Takvim, sayfalarını çevirmiş aynı kısır döngünün baş gününe varmış yine.
Ve ciğerlerim de dahil
kan dolusu, isli kokular sarmış her yeri. Geceyi kalabalıklaştırmak için yastık altına saklanmış kabuslarım, beni izliyor sinsice. Kör sanıyorlar beni, görmezden gelmeyi öğrendiğimden bi' haberler oysa...
Bu sabah biraz daha buğulanmış gözlerim, ki sol gözüm sağ gözümle hep kavgalı; inat etmiş açılmıyor ve nice zamandır ilk defa bir fikir birliğine varmış, ayna arar oldular. Sanki çok görülecek bir şey varmış da, görebileceklermiş de...
Ben hâlâ dün ile daha dün arasında sıkışmış
bir gölgeyim. Yarına varmak için güneş bekliyorum. Yarın olur... ama varır mıyım, bilmiyorum. Evet, ben dünün ateşinde yanmış bir gölgeyim, güneş bekliyorum...
Düşmek toprağa...,
betona...,
sokaklara...,
olanlara...,
gölgelere...
Birazdan yine aynı sesler; kahkahalar, küfürler, ağlamalar…üşüşür koca aptal kafama.
Her biri yeni bir suret bırakacak üzerime, birbirinin aynısı hepsi.
Ve ben, kendimi bu kalabalıkların içerisinde yine
en yalnız bulacağım.

Kendimden kırıntılar bırakmıştım yürüdüğüm yolun en kenar yerlerine, geri dönmenin bahanesi olsun diye. Hayallerim kırıntılarla bir...
Yol, gittiği yeri bilmeyen yüce bir varlık, benden de haberi yok.
Olsa şayet geri gönderir mi beni?
Geri dönsem...bulabilir miyim beni?
Belki de gerçekten dönmek için hayli geç olmuştur. Zaten geçmişten de gitmişimdir kesin. Bir de yorgunum...
Yoruldum, evet.
Düştüm, yoruldum.
Kalktım, yoruldum.
Gittim, yoruldum.
Kaldım, yoruldum.
Sustum, yoruldum.
Konuşmak... yoruldum.
Ölmedim ama... yoruldum.
Yüküm; koca, aptal kafam... ve olmayan aklım, bir de kırıntılar, hayâl dolusu şeyler işte...
Gidiyorum takvimler boyu...
Dolmuşum yine kendimle...
Takvim... yine sayfalarını çevirmiş.
Yarın olacak...
Sabah...
Gölgeler...
Ben...
Öyle işte...