Gidiyorum... Şiiri - Ahmet Muhtar Özmen

gidiyorum.
söylenecek çok şey var aslında.
ama susuyorum giderken.
bakma öyle gözlerime bunu yapma.
isteme seni son kez öpmemi.
biliyorsun geri dönerim sana .
verdiğim sözü yerim utanmadan...
damarlarım çekiliyor oysa,
elinin her her elime değişinde.
çekermisin gözlerini gözlerimden.
seni ağlarken görmeye dayanamıyorum.
bu ayrılık belki yarar bana.
çok sevdiğim şeyleri daha çok yapacağım artık.
sigaramı rüzgarsız loş ışıklarda,
daha çok üfleyeceğim sakin havaya.
zehri göreceğim ve daha çok keyif alacağım.
içki şişelerinde kaybolup,
yaktığım mumlardan bira şişelerine biblo yapacağım.
mesela bir ağaç dikeceğim evin bahçesine.
ayrılıkla büyüteceğim onu.
gravatımı kendim bağlayacağım her takım elbise giydiğimde.
saç traşım olmuşmu diye sormayacağım artık birisine.
hemen gidip başka bir ayna alacağım.
kendi ensemi kendim daha iyi görürüm değil mi?
her düştüğünde elimi uzattığım birisi olmayacak mesela.
yada yağmurda ıslanmak zorunda kalmayacağım.
şöyle güzel bir şarkı duyduğumda daha da hüzünleneceğim.
her şarkıya başka bir anlam yükleyeceğim.
ayrılıkmı daha güzel seni sevmenin verdiği acımı
yaşayarak öğreneceğim.
bitti deyişimde bitireceğim bir çok şeyi.
daha bi adam olacağım sanki.
yutmayacağım artık sözlerimi.
ıslatmayacağım gözlerimi.
aşkı yasaklayacağım bedenime.
ama seni sevmeye devam edeceğim.
şimdi konuşursam yarın susacağım.
daha çok dinleyeceğim sessizliği
ve dolayısıyla kendi iç sesimi.
kulaklarımı tırmalamayacak artık adımı söylemen.
şimdi susuyorum aslında,
konuşursam bitmeyecek biliyorum.
ve bunu sana yaşattığım için.
özür diliyorum...