İsmini yazasım gelmiyor artık,kağıtlara
sesini de özlemiyorum
ve resimlerini yan yana koyarken ben
birşeyler hissetmeyi umut ediyorum.
Kalbimde üşümekte olan bir şarkının akorları,
dilim ise ayrılığın sözlerini söylüyor
akordsuz bir gitardan çıkan titreşimlere...
Şimdi yağmurlar yağıyorken bu kente
ben hep şemsiyesiz sonbaharları özlüyorum,
ıslanmanın aşkı akla getirişine şaşırıyorum.
Çiselerken damlalar ipek saçlarına
ben gidiyorum...
Ve giderken yanımda
aşkı ve ayrılığı götürüyorum!
İsmini yazasım gelmiyor artık,kağıtlara
ama her kalem tutuşumda
ve isminin baş harfini yazarken bile
seni hatırlayacağım...
Kayıt Tarihi : 18.10.2000 13:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!