Yalnızlık elbisemi sırtıma aldım,
Bavulumda pıhtılaşan anılarım,
Ben bu şehirden gidiyorum.
Ve
Biliyorum
Bana gitme demeyeceksin.
Nefesin kefenim,
Yolların tabutum,
Martılarında sahte gözyaşları
Sahiline yaslanan kalbim,
Sana hesapsız sevgim
Dönmesi imkansız hayallerim
Ve
Ufuktan bana bakan gözlerin
Biliyorum
Bana gitme demeyeceksin.
Uzak diyarlarda olacağım bir yabancı gibi,
Ölsem duymayacaksın
Ama ben her gece hayallerimde seni soyacağım
Bilirsin
Seni en ateşli ben öperdim
Rüzgarın içime esecek,
Yağmurun gözlerime yağacak,
Ben uzak diyarların yağmuruyla ıslanırken.
Sende açan güneş,
Oralarda doğmayacak.
Yıldızlar bile
Senin yıldızlarını kıskanacak
Ah sen olmayacaksın..
Ama sana söz;
Aşkının atığıyla beslenen sadık bir sokak köpeği kalbim,
O taş bağrına kıvrılıp hayalinle geceyi gündüz eden gönlüm,
Bir de iflah olmaz bir hastalık gibi sana olan aşkım
İnan hiç bitmeyecek.
Biliyorum
Bana gitme demeyeceksin
İzin versen;
Son kez
Boğazına sarılsam
Bu akşam beni koynuna alsan
Güneşi denizine batırsam
Havanı içime çeksem
Sigara dumanıyla karışık
Biliyorsun sen,ben bir de
Sahillerin bu duruma alışık
Şimdiden kalbime saplandı ayrılık
Adımladığım sokaklarında yalnızlık
Ne olur?
Son kez benimle ol
Ha bir fazla ha bir eksik
Bu avarenin varlığına dol
Ne olur? Güzelim İstanbul
Biliyorum
Bana gitme demeyeceksin
Ama ben bu şehirden gidiyorum
Elveda İstanbul
Seni Seviyorum…
Kayıt Tarihi : 23.9.2008 23:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Kutlarım sevgili hocam çok beğendim şiiri..
TÜM YORUMLAR (2)