Durdurun artık yaşanmasın hiçbirşey.
Ne yakamoz vursun odama
Ne de güneş aydınlatsın karanlık dünyamı
Gidiyor gönlümün huzuru artık.
Benden kalmadı yarınları aydınlatan ışık.
Yeşilliğin huzuru mahşeri artık.
Atmıyor kalp denilen organ artık.
Gidiyor yavaş yavaş huzurum artık.
İçtiğim sigaram bile vermiyor tat.
Kurudu göz pınarı denilen hat.
Durdu bütün saatler sormuyor artık hayat.
Gidiyor yavaş yavaş NEFESİM artık.
Kaç günüm kaldı veya dakikam.
Kavuşmaksa kaldı huzuru mahşere.
Musalla denilen soğuk teneşire
Gidiyor yavaş yavaş bedenim artık.
Hani yaşanılacak yerdi dünya.
Bumuydu benim çekmem gereken güya.
Sevilmek denilen duygu bana bir yara.
Gidiyor yavaş yavaş gözümün ışığı artık.
Yollar gitmekle bitiyor çile çekmekle.
Dallar soyulmuş yaprak kuruyor.
Takvimler su gibi geçip gidiyor.
Bense yavaş yavaş giriyorum toprağa artık.
Bozkurt'un yaşama gelmesi hataymış.
Değer vermesi herkesde artık çöpmüş.
Yanması gereken kendi acısıymış.
Anlaşılmadan yavaş yavaş sustu artık.
Kayıt Tarihi : 14.11.2025 06:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!