Gidişinin On Yedinci Yılı: Yanışım

Gözlerindeki ışık sürgüne mi uğurlandı,
Neden parlamıyor ilk günkü gibi?
Verdiğin sözler hüsrana mı uğradı,
Neden sevgin taşmıyor dünkü gibi?

Sorgusuz sualsiz terk edilişimin hatırasına,
Yorganların altına saklandım dün usulca.
Yası andıran kuşların feryat dolu çığlıklarıyla,
Bir o yana bir bu yana döndüm durdum hoyratça.

Delilikti benim yaptığım belki de,
Birine ölesiye bağlanmak delilik!
Gözlerini kör eden ama aslında değmeyen
Sevda denizine yelken açmak delilik!

Gidişinin on yedinci yılı; yanışım.
İnci gibi sıralanan gözyaşlarım; sırdaşım.
Yüreğimdeki derin sancılar; yoldaşım.
Yalnızlık ise beni saran sarmaşığım.

Boğazım düğümleniyor, nefes alamıyorum.
Dilimden dökülen sözcükleri ben söylemiyorum.
Geçmişte yaşamak, gülmek mi daha iyi?
Yoksa geleceğe bakıp yıkılmak istemiyorum.

Gidişinin on yedinci yılı; ben yanıyorum!