Gidesim var 2 Şiiri - Murat Ülkü

Uzaklara, bir bilinmeze doğru koşmak,
Bir sis perdesi ardında kaybolmak,
Ne bir yüz görmek, ne bir ses duymak,
Sadece boşlukta usul yavaş yol almak

Bırakmak tüm bağları, tüm anıları,
Kim bilir, yeni bir başlangıçtır belki ,
Alıp gitmek sessizce bu yorgun ruhu,
Dönmemek bir daha geriye, hatta düşünmemek bunu...

Belki bir dağ yamacında, rüzgarın sesinde,
Ya da bir deniz kenarında, dalgaların nefesinde,
Bir dinginlik bir huzur, bulurum aradığımızda,
Bu yalan dolandan kalabalığın uzağında..

Gidesim var, evet, gitmeliyim belki de,
Fikrim karmaşada, içsel depremlerde.
Yeni Tertemiz bembeyaz bir sayfa açmak için içeride,
Yavas yavaş silmek için geçmişin tüm izlerini de..

Lakin tutuyor beni sanki bir şey,
Kıldan İnce bir bağ, görünmez bir el.
Belki de umut kırıntıları içimde ki şey,
Değişir bir gün, kim bilir belki de her şey...

Gidesim var, gitmek istiyorum bazen,
Kalmak için de arıyorum derinden bir neden.
Bu ikilemin arasında işte gidip gitmemem,
Bir yol ayrımında, sessizce beklemekte ruhum...

Belki de gitmek çözüm değildir aslında,
Belki de kalıp savaşmak gerek bu hayatta.
Bulmalıyım, o gücü o umudu kendi içimde,
Tek çözüm, solan umutları yeniden yeşertmekte...

O yüzden, şimdilik kalmalıyım belki de,
Bu gidesim var hissi saklı kalsın içimde,
Kim bilir, bir gün o "gitme" isteği diner belki de,
Ve ben, yeniden severim bu hayatı herşeyi ile...