Giderim Şiiri - Adem Bayar

Git diyorsun bana.
Hem de hiç düşünmeden, üzülmeden.
Gidişime sevinecek gibisin, neredeyse.
Demek, buraya kadarmış.
Bitmez sandığım,
Üzerine nice hayaller kurduğum bu destansı aşk,
Tıpkı diğerleri gibi, bitmek zorundaymış.
Demek, benden bu kadar kolay vazgeçebilirmişsin.
Demek, ayrılık seni yakmayacak, hasretim ağlatmayacakmış.
Bu durumda, bana yapacak fazla bir şey kalmıyor
Gitmekten başka…
Eğer bu kadar ucuzsa sevdalar,
Yaşadığımız onca güzel şey
Bu kadar önemsizse senin için
Ve eğer bensizliğine, yalnızlığına üzülmeyeceksen,
Hele bir de bana git diyebiliyorsan eğer,
Bil ki, o kadar da zor değil bu benim için.
Sanma sensizliğime kahrederim.
Ayrılık denen şeyi ben de iyi bilirim.
Tek düşündüğüm aşkın adına ihanet etmemek
Ve anıları kaderine terk etmemektir.
Ne kendimi, ne de seni düşünürüm çok fazla.
Dedim ya, git diyorsan, yalvaracak,
Dizlerine kapanıp af dileyecek,
Kalmama izin vermen için gözyaşı dökecek değilim.
Çünkü ne tanıdığım ilk yalancı,
Ne de kalbimi çalan son hırsızsın sen.
Çünkü bütün acılara alışığım ben.
Gelirim her şeyin üstesinden nasıl olsa,
Başımın çaresine bakarım.
Karanlığın, yalnızlığın ve sessizliğin koynunda
Eskisi gibi yaşarım.
Hasretle yoldaş,
Dertle arkadaş olurum yine.
Sen kendi derdine yan arkadaş!
Ben yanarım kendi kendime.
Yağmurlar söndürür yanan ruhumu.
Gözlerinin yerine yıldızları seyrederim.
Gözyaşlarımla gideririm susuzluğumu.
Sadece kırıntıları kalmış hayallerimi yerim.
Örterim yorgan gibi üzerime umutsuzluğumu.
Üşümemek için acılarımı giyerim.
Ve günün birinde, bitirmek için kronik uykusuzluğumu,
Sonsuz bir uykuya yatar, giderim…