Giderim Şiiri - Neslihan Isındere

Ansızın giderim adam!
Hissedersem azaldığını sevginin,
Sen uykudayken giderim
Açarsın gözünü bensizliğe.
Aymaz o günden sonra günlerin
Ve bir daha
İyi geçmez gecelerin…
Gözün görmezse beni
Ve görürse benden hariç herkesi
Düşersin o an gözümden yerlere
Çabalama ondan sonra
Sesini duyurmaya,
Gözümle beraber
Düşersen ki yüreğimden…

Giderim adam ansızın!
O an/sızınla kıvranırsın
Bir tutam merhem ararsın
Sanırsın deva olacaktır yarana
Bilmezsin adam!
Günden güne büyüyecektir bu sızı
Ve alacaktır hayatında yerini
Kalacaktır en büyük yaran olarak.

Bir sabah
Kahvaltı sofrasında
Öylece bırakır giderim!
Dizilir tüm lokmaların boğazına.
Sırtına vuracak bir el,
Helal diyen bir ses ararsın etrafında…
Sırtında son defa
Bırakıp parmak izlerimi,
Ve son helalimi döküp dudaklarımdan
Çekip giderim hayatından!
O günden sonra
Kalkma aramaya,
Elinde resimlerimle
Sorma sağa sola
Gördünüz mü diyerek?
Sırtını döndüğün herkes
Mutlaka tanıyacak
Sırtına bıraktığım
Parmak izlerimden…

Gözün hep ileride değil miydi senin?
Aklına gelmeyecek o gözlerle arkana bakmak senin…
O yüzden arayacak ama bulamayacaksın
Çünkü;
Ömrün boyunca farkına varmayacaksın
Elinde kalan son resimler gibi
Hayatının gerisinde kaldığımın…