Giderim be giderim bende elbet bir gün
Ama sessizliğimi bozmadan giderim
Elimde son cigaram üstünde tüten duman
Bir kadeh şarabımla kalkar bu masadan giderim
Gidenlerin arkasından hiç kaybetmemiş gibi,
Her şeyi yakarda ateşinde ısınır giderim
Kimlerin oturup kimlerin terkettiği bu tahta çürük masayı,
Elbet bir gün bende terk eder giderim.
İlk izlediğim güneşi, öptüğüm dudağı tablama basar giderim
Belki erken bir saat olur ama her terk eden gibi bende,
Arkamı güne verir gölgemi öneme katar bir hain gibi giderim
O tahta sandalye ye veda bile etmeden giderim.
Son bir küfür eder feleğe belki dilim,
Son bir damla göz yaşım damlar sararmış örtüye
Son bir yudum meşk alır dudaklarım,
Son kez bakmadan o masa ile sandalye ye sizin gibi bende el bet bir gün giderim.
26.06.2013
Şafak BademKayıt Tarihi : 25.6.2013 13:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!