Giderdim gıdaklardım Şiiri - Mikdat Bal

Evladım bu memleket. yabancı bir diyardır
Otuz yıldır burdayım, hâlâ bana ağyârdır
Otur da anlatayım, çok bilmediğin vardır
Bu gurbet yordu beni, baban bir ihtiyardır

Gençlikte taşa değse, ellerim kıracaktı
Elimde taşı sıksam, suyu fışkıracaktı

Buraya geldiğimde, ne dil ne yol bilirdim
El kol işaretiyle, işe gider gelirdim
Giderdim gıdaklardım, tavuk eti alırdım
Her zaman dükkanda ben, en geride kalırdım

Bilmiyordu hiç kimse, bir şeyi soracaktı
Öyle anlar olurdu, yüreğim duracaktı

Bunlar bize ilk sefer, misafir diyorlardı
Davet eder gitmezdik, domuzu yiyorlardı
Biz anlatamıyorduk, onlar bilmiyorlardı
Çok sonra alıştılar gidip gelmiyorlardı

Patron bizi bu yüzünden, işten çıkaracaktı
Kimse tahmin etmezdi, iş neye varacaktı

İşten göz açamazdık, çamaşırlar kokardı
Çalıştığımız yerde, herkes bize bakardı
Ağız,burun toz toprak, bir yandan ter akardı
Şefler işaret ile, canımızı yakardı

Onun maksatı bizi, ezerek yoracaktı
İnanın çekinmese, tokatta vuracaktı

Tehlikeli işleri, bizlere yaptırırdı
Kimisi becerirdi, kimi el kaptırırdı
Hakkımızı istersek, konuyu saptırırdı
Arzu, dileğimizi, geriye teptirirdi

Zaten dil bilmiyorduk, kim ne hak soracaktı
Ya işten kovulanlar, kime yalvaracaktı

Seni üzmek istemem, daha çok var demedim
Ne haftalar geçirdim, sıcak yemek yemedim
Mikdat der bu sözleri, demeden edemedim
Çalıştım zor işlerde, izine gidemedim

Bol kazanan elbette, izine varacaktı
Baban sözde niyeti, bir yuva kuracaktı