Giderayaktı yolculuğa çıkışımız
Elbet bir gün döneriz denmişti vedada
Ama bir tuhaf sıkılmıştı eller
Sanki istemiyordu bırakmayı
Yinede gülüyorken son cümleye
Daha çok teselliydi yüzlerdeki
I
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Devamını Oku
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Hayat meydanı da büyük bir yolculukta gider ayak uğranan bir yer değil mi zaten? İyi ifade etmişsiniz bence...Tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta