Gider. Şiiri - Adem Kaçar

Ey Gönül!

Dünya konak insan yurdu mu sanar?
Burda gelen kalmaz göçer de gider;
Hiç ölmem belleyip süsüne kanar,
Ecel şerbetini içer de gider..

Ana rahiminden geldik habire,
Hep kefen alarak döndük kabire,
Ecel günü herkes uğrar cebire,
Azrâil kollarda uçar da gider..

Sen ölünce sanma güneş de söner,
Doğmadan da döner ölsen de döner,
Dünyada vefâ yok, doğruyu öner,
Sarı başak gibi biçer de gider..

Hem önce yedirir hem de sonra yer,
Benden gelip yine bana döndün der,
Ölümü tadacak nefis mutlak her,
Toprak sînesini açar da gider..

Mahlûkat geçici, Allah'tır Bâki,
Binlerce örnekle bu durum vâki,
İnsanoğlu bilse genelde şâki,
Fânilik mührünü saçar da gider..

İnsan "Hâlife"dir bulmuşsa özü,
Bir avuç toprakla doyarmış gözü,
Elest Meclisi'nde vermiştik sözü,
Acep sâdık mıdır seçer de gider..

Tarsusi eğlence, oyunu fark et!
Daha fırsat varken günâhtan çark et!
Göz yaşlarında şu nefsini gark et,
Makam, şân, mal elden geçer de gider...