Gidenin Ardından Kalan Kalana

Ayrılık, valiz değil ki
Bir bavulun içine sığmaz mesela.
O; evin duvarlarına sinen
suskunluk kokusunu götürebilir misin yanında.
.
Sen giderken,
perdeyi bile çekmedin ardında
gözümden dökülen ışık
hala seni arıyor odada.

Koltukla konuşuyorum artık,
"Bugün de gelmedi" diyor bana,
Ben de çay koyuyorum yine,
İçmeyelim diye...

Ayrılık, takvime işlemeyen
bir zamansızlıktır,
Saat çalışır, ama zaman durur,
Bir tek kalbin sesi duyulur.

Sen gittiğinde
aynı kaldı her şey,
sadece ben çoğaldım…
Bir ben duvarda,
Bir ben camda buğulu,
Bir ben içimde
Artık beni ben bile taşıyamıyorum.