Masal bu ya..!
Eskiden,
Yıllar, yılları konaklarda ağırlar,
Sonra da kovarlardı
O zaman;
Ressamlar elma resmi
Çizip meyvesiz ağaçlara
Takıyor/ kavak ağaçlarını dahi/
elmasız bırakmayıp sevindiriyorlardı..
O zaman;
Elma ağaçları bile
Gerçek olmayan elmaları
Gerçek sanıp kıskanırlardı
Hem çok, hem de kırmızıydılar
O zaman;
Oralarda, “Seleseplen Kadın” adında/
bir kız yaşıyordu
Çok çelimsiz ve küçük olan bu kız;
Bir o kadar da sevimliydi..
Ama birden vazife şehidi oluvermişti
Annesi suya gitmiş
Ocaktaki sütün karıştırılmasını istemişti.
Sütün içine düşen, “Seleseplen Kadın”
Süt ile beraber pişmiş,
Bütün elma ağaçları da üzüntülerinden
Elmalarını dibine döküvermişlerdi.
Çok bedbin ve mecalsiz olmuşlardı çünkü
Nihayet, kısa bir süre sonra,
Elma ile beslenen bir dev adam gelmiş
Elma bulamayınca kavak ağaçlarına/
giderek şaşkınlıkla durumu öğrenivermişti.,
Sahtekâr ressamları cezalandırmış
Gerçek elmalar için adaleti sağlamıştı
“Seleseplen Kadın’ın” şehit olmasıyla
Sahtekârlıkların önü alınmış,
adalet sağlanmıştı..
Yine yıllar yılları kovalamış
Fakat bu sefer gidenler, gelenlere
Uygun ortamlar bırakmıştı.
27.12.2020
Kayıt Tarihi : 27.12.2020 22:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Seleseplen kadınlar hiç bitmiyor, ve masalları hep yeni
Çok güzel bir kurgu ve senaryo
Ellerinize yüreğinize sağlık
Kaleminiz daim olsun üstadım
Hürmetle ellerinizden öperim
TÜM YORUMLAR (3)