Gidemem
bitmeyen bir yolculuktan sonra sana geldim bugün...
ayaklarım beni senin yaşadığın şehre mahkum etti bugün...
ilk kez senin yürüdüğün caddelere ayak bastım
ilk kez senin nefes aldığın kentte kaldım...
ızrıbanın haddini aştı bugece
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta